Hierboven staat een afbeelding van mijn rollager randondersteuning en hier staat een foto van deze manier van randondersteuning in mijn 50 cm telescoop. Net als 'piano wires' (zie ander artikel) kunnen ze de (hele geringe) axiale bewegingen volgen van de spiegel als die zich 'zet' als de telescoop van horizontaal naar vertikaal of omgekeerd gaat. Waarom niet volstaan met piano wires? Twee redenen:
1. Ik vind het leuk om te experimenteren met verschillende vormen van randondersteuning, om te kijken wat het best werkt, dus zonder in het beeld zichtbare vervorming van de spiegel.
2. Als ik de hoofdspiegel collimeer in het geval die heel slecht is, heeft de spiegel de neiging iets te blijven hangen in de piano wires. Als ik de telescoop dan vertikaal zet, springen ze terug naar de neutrale positie, waarna de collimatie fijngeregeld kan worden. Eigenlijk geen probleem dus. Maar nu ik mijn telescoop gemotoriseerd heb, is dat iets meer werk dan zonder die motoren en heb ik besloten naar een andere oplossing te zoeken.
Hoe kun je ze maken?
In de 20 mm buitendiameter vierkante aluminium buis (zie foto) past een 15 mm vierkante aluminium buis en daarin weer een 12 mm (buitendiameter) stukje koperen buis. Dit alles wordt in elkaar gelijmd. In de koperen buis (binnendiameter 10 mm) wordt een draadeind van 10 mm diameter gelijmd. De rolschaatslagers hebben een doorsnee van 22 mm.Toen de lijm was uitgehard heb ik alles (behalve het draadeind) matzwart geverfd. Als ik nu de piano wire steunen uit hun vatting draai, kunnen de nieuwe lagers daarin worden bevestigd. Een minuutje werk. De moer op het draadeind dient als borgmoer, om te voorkomen dat de zaak losgaat. Het kan ook anders
Rob van Vreeden, lid van de sterrenwacht in Almere, gebruikt dit soort steunen, maar dan heel anders vorm gegeven, ook in zijn 400m tri-dob. Een foto van de complete spiegelcel staat hier en een close-up van een van de lagersteunen hier.
